En dat terwijl er vele mogelijkheden zijn om de biodiversiteit te versterken, ook zónder botsende belangen. Want biodiversiteit verhogen hoeft niet per se duur en complex te zijn, maar kan in feite overal. Versterken van groenstructuren langs fietspaden, ecologisch beheer van bermen en watergangen, vleermuiskasten ophangen of het verwilderen van tuinen. Ecologie heeft al snel baat bij net dat beetje meer, of juist vooral een beetje minder menselijk handelen.
Zo is er erg veel winst te halen voor de biodiversiteit als wij mensen meer accepteren. Bijvoorbeeld accepteren dat er begroeiing langs de gevel groeit, maar ook dat bermen en gazons niet kort afgemaaid zijn. Nu treffen wij nog vaak gazons die elke zes weken kort gemaaid worden. Dit is eerder een gewoonte dan dat hier echt over nagedacht is. Maai je het ineens niet meer af, komen er klachten en vragen waarom de gemeente zijn taken niet uitvoert. Men is dan meer bezig met de ‘netheid’ van het groen, dan dat men zich beseft welke waarde dit groen heeft voor zijn omgeving.
Overheden hebben een belangrijke voorbeeldfunctie en zullen meer ecologisch gedachtegoed moeten gaan uitstralen. Klachten bijvoorbeeld niet beantwoorden met het kappen van bomen of het actief weren van dieren (zoals de bever), maar juist reageren met bewustwordingsacties, of het opstellen van biodiversiteitsplannen samen met inwoners en andere stakeholders. Een betrokken en geïnformeerde inwoner begrijpt immers veel beter waarom keuzes gemaakt worden en wat de meerwaarde is van het groen. En die meerwaarde is er volop! Voor de biodiversiteit maar ook voor een gezonde en uitnodigende leefomgeving én de klimaatopgave.
Kortom, er is een sterke behoefte aan overheden die een belangrijke rol spelen als facilitator en stimulator. Een overheid die inwoners informeert en enthousiasmeert leidt tot meer draagvlak én levert energie vanuit inwoners om zelf actief bij te dragen aan het verhogen van de biodiversiteit en het versterken van het groen in de gemeente. En zo simpel kan het zijn!
Dit opinieartikel is verschenen in het vakblad Groen, editie 3 2022.