Een nieuw tijdperk
Dus een nieuw tijdperk, een bijzondere generatie. Een generatie die het einde van het Holoceen meemaakt; het tijdperk waarin de mens zijn opmars deed. En nu het tijdperk waarin de mens de meest bepalende factor is op het hele wereldse systeem. Wij bepalen óf het regent, en wannéér het regent. Niet omdat wij een knop aan- of uitzetten, maar wij bepalen dit door onze enorme invloed. Onze invloed op het wereldsysteem. Het systeem waarin water vanuit de oceanen verdampt, het land intrekt en vanuit bergen via rivieren terug naar zee gaat, en onderweg de planeet van leven voorziet.
We kennen vast allemaal de plaatjes nog wel uit de leerboeken. Een systeem dat de aarde al eeuwenlang inzet en al eeuwenlang op háár manier. Bedenk je dan eens in dat de aarde dit nu niet meer zelf bepaalt, maar dat wij dat doen. Wij mensen. Wij bepalen waar water mag stromen, waar voedsel mag groeien en waar de dieren mogen leven. We gunnen de aarde nog een paar kleine ‘eigen stukjes’. Maar het overgrote deel, dat richten wij zo in dat wíj er voordeel van hebben. In ieder geval voor de time-being. Want het wereldsysteem luistert natuurlijk niet naar ons. We kunnen het vooralsnog niet écht zelf bepalen. Die knop, die moet dus nog even wachten.
Wij mensen hebben wel iets heel bijzonders dat geen enkele andere soort heeft: onze hersencapaciteit. Dit geeft ons de capaciteit om met innovaties zoveel invloed uit te oefenen dat het wereldsysteem zich aan ons aanpast. Hebben wij dan niet ook de capaciteit om de aarde zó in te richten dat wij er wel voordeel van hebben, maar dat de aarde wel haar werk kan blijven doen?