De kinderen ontdekken steeds weer nieuwe spelaanleidingen tijdens het wandelen: eerst de bevroren plassen water en later weer balancerend over boomstammen of takken gooien voor de hond. Als ouders probeer je steeds weer te waarschuwen; pas op, straks glij van de stam af, heb je je broek weer smerig, ga zo maar door.
Toen de jongens op de stammen aan het klimmen waren, dacht ik ‘hoe simpel kan het zijn?’ In de dagelijkse praktijk worden we geleefd door regeltjes of het nu is van aanbestedingen of een veilig ontwerp van een speelplek. Kortom, alles willen we regelen, maar waarom? Omdat wij vinden dat het zo moet! Maar is dit wel juist? Wie bepaalt of een speelplek juist is ingericht?……juist ja, de kinderen zelf.